در زمان های قدیم یعنی حدودا ده هزار سال قبل از میلاد مسیح، زنان و مردان به زیبا سازی صورت و موهای خود علاقه مند شدند. بله درست خواندید! ده هزار سال قبل از میلاد. شاید اگر بخواهید نگاهی به تاریخ کازمتیک و انواع و اقسام وسایل و ابزار آرایشی و بهداشتی بندازید، باید بگویم که میلیون ها سوابق و اطلاعات وجود دارد که شاید سرتان گیج برود. برای همین خواستم تمام چیزهایی که شاید به نظرتان جالب بیاید را بنویسم.
ما شرقی ها برای اروپایی ها و یونانی ها نماد زیبایی و ابزار آرایشی بودیم. یعنی از ۶۰۰۰ سال قبل ما ایرانی ها عاشق آرایش بوده ایم و هستیم. اما تفاوت امروز و دیروز ما در باور های ما پنهان شده است. ایرانیان باستان نه به دلیل زیبایی بلکه به دلیل باورهای مذهبی و سنت ها و رسم های مذهبی خود آرایش می کردند و آرایش زن و مرد نداشت. فرمانروایان معروفی چون داریوش و قهرمانانی چون سورنا با سورمه هایی که با مواد طبیعی ساخته می شدند خط چشم می کشیدند.
آرایش در ایران
اما ابزار آرایش ما ایرانیان چه بودند؟ ایرانیان باستان هفت وسیله برای آرایش صورت و موهای خود استفاده می کردند؛ سورمه (پودری زغالی رنگ برای کشیدن خط چشم) حنا (برای رنگ کردن موهای سر ) قازه ( پودری مایل به سرخ برای رنگ دادن به گونه ها) سفیدآب (برای سفید کردن صورت) وسمه ( پودری برای تیره و زخیم تر کردن ابروها ) زاراک ( پودر مایل به زرد برای روشن کردن رنگ موها) و خال (نقطه زیبایی) هفت وسیله برای زیبا کردن زن ها و مردان ایرانی بودند.
دیگر کشورها و قاره ها هرکدام با توجه به وضعیت جغرافیایی و آب هوا و حکومت های حاکم و تجارها و کاروان هایی که با خود از سرزمین های دور عطرهای با ارزش تر از طلا، روغن ها و رنگ و لعاب های وسوسه انگیز برای زنان و مردان اشراف زاده می آوردند، در آرایش مو و صورت تفاوت های بزرگی باهم داشتند.
مصری ها به دلیل گرمی هوا موهای کوتاه داشتند اما برای مراسم ها کلاهگیسهای بزرگ و پرپشت بر سر می گذاشتند و با سنجاق های طلایی آن ها را تزئین می کردند. در یونان باستان موهای زنان بلند بود و با حنا قرمز رنگشان می کردند و پودر طلایی روی آن می پاشیدند. با گل ها و تاج های طلایی و جواهرنشان تزئینشان می کردند. در رم باستان هم از سبکهای یونانی پیروی می کردند . از اتوی فر مو و پودرهای طلایی استفاده می کردند. زنان رمی اغلب موهایشان را بلوند می کردند و کلاهگیس هایی به سر می گذاشتند که از موهای بردگان اسیرشده ساخته می شدند. دختران مجرد چینی موهای بلند و بافته شده داشتند و زنان متاهل موهایشان را در پشت گردن به صورت یک گره جمع می کردند. آفریقایی ها رسوم و قبایل متعدد و درنتیجه تاریخچه آرایش متفاوت و متعددی داشتند. گروهی از جنگجویان موهای خود را میبافتند و گروهی از زنان موهای خود را میتراشیدند و صورت های خشن داشتند. در آمریکا هم سرخپوست ها همانند آفریقا رسوم عجیب و غریب و تاریخچه آرایش متفاوتی داشتند. سرخ پوست های ساحل شرقی سر های کاملا تراشیده داشتند اما بخشی از موهایشان در تاج سر را نگه میداشتند. اما سرخپوست های ساکن دشت مرد و زن موهای بلند داشتند و با پر تزئین می کردند. صورت های ارایش شده با زغال و گل های طبیعی داشتند. در جنوب موهای کوتاه و سربند های سیاه دوتایی می بافتند.
در قرون وسطا و اروپا چه میگذشت؟
آرایش در انگلستان و استفاده از سرب
با ورود ملکه الیزابت مردم انگلیس و اروپا به موهای قرمز و صورت های سفید مانند گچ روی آوردند. تحولی که در اروپا با ورود الیزابت رخ داد به ضرر تمام خانم های جوان تمام شد. آن ها برای سفید شدن صورت از سرب سفید و جیوه استفاده می کردند و همین پیری زودرس و حتی مرگ ناگهانی را در اروپایی ها افزایش داد. اولین بار پزشکی یونانی این را کشف کرد. به گفته او زنان جوان با وجود سن کم صورت های چروکیده و پیر همانند میمون داشتند. جالینوس، پزشک یونانی بعد ها با ساختن کرم ها و مرطوب کننده ها که امروزه هم از فرمول های وی استفاده میشود به معروفیتی تاریخی دست یافت. با تمام شدن دوران فلزات سفید کننده و پوست سوسک های له شده و زن های خوشبویی که تنشان در کوزه دفن می شد تا تبدیل به لوسیون شوند، جهان با تحولی گسترده در ساخت لوازم آرایشی رو به رو شد. کمپانی های متعددی شروع به کار کردند و هر کدام روشی را در پیش گرفتند. رقابت در این عرصه باعث شد که همانند گذشته دوباره دست به هرکاری بزنند اما وجود کمپانی هایی همانند اوریفلیم این راه را در پیش نگرفت و شروع به تولید لوازم آرایشی گیاهی و بدون تست حیوانی کرد و هنوز هم خانم های جوان را با انواع و اقسام لوازم بهداشتی و آرایشی خوشحال می کندد.